Nieuwe dromen van Haba

 Ook de herfst kan kleurrijk zijn, je ziet weer overal vrolijk oranje (en ook andere kleuren) pompoenen in de tuinen liggen . In allerlei formaten soms heb ik er zelf ook een paar liggen op mijn tuintafel, maar nu niet.

 Als kind ging ik regelmatig logeren bij een kinderloze tante en oom die behalve hun woning in de stad ook een huisje op de Veluwe in het bos bezaten. Daar gingen we dan wel eens logeren in een paas- of herfstvakantie. Meestal nodigden ze dan ook neefjes en nichtjes uit die  ongeveer dezelfde leeftijd hadden. Zo een weekje vond ik het wel leuk , maar als het langer duurde leek het bos op me af te komen en wilde ik weer naar huis. Met die herinneringen in mijn hoofd heb ik ooit dit gedichtje geschreven.

Deze knutsel heb ik een paar jaar geleden gemaakt. Alleen het gele bloempje is natuurlijk geen herfstbloem, dat heb ik uit een boeket dat op tafel stond gehaald (volgens mij was dat van een tak forsythia). Het roodborstje zie ik vaker bij mij in de tuin in deze tijd zie je het duidelijker door de kalende takken, de waterval is van een vakantiefoto geplukt, de stronk met paddenstoelen kwam ik tegen op een parkeerplaats waar ik jaren geleden op mijn man stond te wachten die even ergens iets af moest geven. (en dat even duurde wel aardig lang eigenlijk) De herfstblaadjes komen uit een tuin hier in de wijk en de nevels zijn een effect van het programma Paintshop Pro15 . Dan een beetje schuiven, vergroten en verkleinen, kortom ik was toen leuk aan het knutselen.

 Op mijn pad kwam ik een mooi herfstblad tegen, aangezien ik nu even geen idee heb waarover ik een logje moet maken, zet ik er hier een foto van neer.

 Vaag hoorde ik iemand iets over dansende bomen zeggen, geen flauw idee waarover ze het hadden en we waren elkaar snel weer gepasseerd.  Toch bleef die term in mijn hoofd hangen en ik moest gelijk denken aan de foto die ik jaren terug maakte in het duingebied bij Domburg.  Deze in vreemde vormen gegroeide bomen , ik dacht dat die door de zeewind waren vervormd, al weet ik dat niet zeker. Maar deze bomen zijn vast wel bezig om de chachacha te dansen lijkt me. Maar als er mensen in de buurt zijn staan ze opeens doodstil hoogstens een beetje bewogen door de wind.

Laatst heb ik eens geteld in hoeveel huizen ik heb gewoond, nu kan ik het huis waar ik woon mijn tiende thuis noemen. Ach overal vind je wat en overal laat je weer wat achter.  Maar ik ben geboren in Zeeland en er ook weer terug gekeerd. Al zijn er nu overal verbindingen tussen de eilanden en heeft Zeeland geen echt eiland meer.

                                                   Dus daar kan ook een grijs plaatje bij  😉

 Ik weet niet of ik deze al eens heb neergezet, maar dat is dan lang geleden dus een tweede keer zou geen probleem moeten zijn denk ik. Ik schreef dit na het overlijden van mijn man, dat was in januari al weer acht jaar geleden.