Voor de laatste keer. . .

 Vandaag ben ik voor de laatste keer in het asiel bezig geweest, na vijfentwintig jaar zal het vast wel wennen zijn dat ik er niet meer heen ga, nou ja misschien een keertje even een bakkie doen met de medewerkers daar. Maar niet meer elke dinsdag aan de poets. De collega waar ik altijd mee samenwerkte (ook een oma dus niet meer piep) is er al een paar maanden geleden mee gestopt en nu zijn er steeds wisselende jongelui die aan een opleiding bezig zijn en hier stage lopen, niet dat die onaardig zijn, maar ja het was voor mij niet alleen poetsen maar ook tussendoor wat kletsen en lachen samen. En dan mis je toch je wekelijkse maatje althans ik wel. Nu kan ik thuis ook aan de poets als ik zo graag wil poetsen. Bovendien word ik volgende maand alweer drieënzeventig en heb al twee dagen van de week ingevuld met oppassen op de kleindochters , mijn eigen huis wordt dan wel niet erg vuil omdat je in je eentje niet zoveel troep maakt, maar ik moet hier ook wel de boel bijhouden natuurlijk. Ook wil ik geen vaste extra verplichtingen meer. Kortom ik vind het wel genoeg zo, al zal ik het in het begin zeker wel missen denk ik tenminste. Nu had ik al tijdens het feestje deze maand een mooie bak planten voor buiten en een cadeaubon gekregen als waardering dat was ook meer dan genoeg. Ik heb het al die jaren met plezier gedaan maar nu vond ik het ook wel lang genoeg geweest, laat een jongere het verder maar van me overnemen.