Nooit meer jarig.

 Vandaag zou mijn man, als hij nog geleefd had, zesenzeventig jaar zijn geworden, behalve foto's heb ik nog twee tastbare dingen van hem. Gemaakt van zijn overhemden, het kussen op mijn bank, dat is gemaakt van roodtinten en een deken, voor de koudere tijden, van de blauw- en grijstinten. De deken heb ik over een stoel hangen, nu is het niet koud in huis dus ik hoef hem niet om te slaan. Mijn dochter heeft de deken voor mij gemaakt en een vriendin van haar maakte het kussen.






Reacties

  1. Dat zijn van die dagen die verdriet doet . En ook misschien eenooie glimlach van alle mooie herinneringen 💕🫂

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Heel veel sterkte Haba
    Liefs Jannie

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Dit zijn altijd akelige dagen hoor, ik sla mijn arm om je heen.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Een lastige dag vermoed ik.. zo'n datum vergeet je nooit natuurlijk.
    Heel mooi, dat kussen en de deken.. heel speciaal.. zal veel herinneringen oproepen.
    Sterkte hoor.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. mogge Haba
    wat een fijne tastbare herinneringen hebben die meiden voor je gemaakt
    ik wens je sterkte :(

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Sterkte. Wel fijn dat je nog tastbare herinneringen hebt. Dat helot denk ik toch wel .

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Heel veel sterkte voor jou. Zo is het hier straks ook in december maar ik heb alles nog. Kan er nog geen afstand van doen. Heel mooi wat je dochter en vriendin hebt gemaakt . Zo heb je hem toch nog wat bij je. Liefs, Tine😘

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Vergeten doe je uiteraard nooit. Sterkte.

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Dit zijn van die moeilijke dagen...dat blijft hè

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Al wat herfst

Mijn eigen verzameling ;)

De drukkerij