Nieuwe dromen van Haba

Ik kreeg daarnet een serie foto's van mijn dochter, die is met haar partner en de kinderen naar de wintersport. Ik vind de foto's altijd heel mooi, sneeuw en blauwe luchten, maar ik heb nooit de neiging gehad om zelf ook eens naar de wintersport te gaan. Ik heb een heel slecht evenwicht, ik heb als kind al nooit kunnen leren schaatsen. En als het hier in de winter even glad is door sneeuw dan ligt Haba binnen de kortste tijd plat op straat. Nee aan mij is wintersport niet besteed, ik ga liever drie weken in de zomer op pad, voor zo'n bedrag, dan dat ik één week in de sneeuw zit (of waarschijnlijk languit lig) Maar de foto's zijn mooi om te zien dat is zeker zo, alleen krijg ik ze niet in een ander formaat, om ze hier beter neer te zetten. Als het niet kan zoals het moet, dan moet het maar zoals het kan. Ik heb de foto's op mijn telefoon binnen gekregen, het gekke is als ik zelf foto's met mijn telefoon maak heb ik dit probleem nooit. Maar zo is het ook wel te

Het was heel rustig in het asiel maar weinig dieren op het ogenblik, des te beter natuurlijk maar ik vrees dat het niet zo zal blijven. Tegen de zomervakantie schijnen er vaak mensen opeens allergisch te worden.Of er worden onverwachte nestjes geboren. Nu ben ik dus snel weer terug thuis, na de koffie konden we als vrijwilligers allemaal naar huis, alleen de vaste krachten blijven natuurlijk tot sluitingstijd. Jan en Merel waren geplaatst en hebben dus een eigen huis met personeel gevonden. Heerlijk toch dat er nog altijd dieren een thuis vinden Nu is dit een oude foto want er zijn momenteel geen kittens aanwezig, maar ik wilde toch een fotoke plaatsen, alleen tekst is ook zo saai. Als iemand een hond of kat zoekt, ga dan eens kijken bij het asiel in je buurt, er zitten zoveel leuke dieren die graag eigen personeel willen hebben. Het zijn heus geen 'kneusjes' maar gezonde leuke dieren in allerlei leeftijden en met verschillende karakters. De mensen van het asiel weten altij

Ga ik weer richting oudste kleindochter, tenminste ik haal haar op uit school dus vanochtend kan ik hier nog wat aanrommelen. Het is toch lastig om in het beheer te komen, maar het is me wel gelukt. Ik ga de stappen maar opschrijven dat had ik bij het oude blog ook gedaan maar dat werkte niet meer normaal. Vandaar dat ik nu hier ben begonnen al is het toch weer anders dan normaal vrees ik. Als het sukkelen blijft, stop ik misschien een tijd helemaal met bloggen want dan is het niet leuk meer. De sneeuwklokjes in mijn tuin staan nu nog groen, dit is een foto van vorig jaar toen ze al in bloei waren.

Hoe kan het ook anders, van mijn kleinste kleindochter is rose de lievelingskleur. Die moest dus ook in haar haren te zien zijn.